تفاوت‌های ژنتیکی همچنین می‌توانند بر سرعت ریکاوری افراد از تمرینات قدرتی و میزان آسیب‌پذیری آن‌ها در برابر مصدومیت‌ها تاثیر بگذارند. برخی افراد به طور ژنتیکی سریع‌تر ریکاوری می‌کنند و می‌توانند با فرکانس و حجم تمرینی بالاتری تمرین کنند، در حالی که دیگران ممکن است به زمان ریکاوری بیشتری نیاز داشته باشند.

ژن‌های مرتبط با التهاب، ترمیم بافت و پاسخ آنتی‌اکسیدانی می‌توانند در سرعت ریکاوری نقش داشته باشند. افراد با ژن‌های "بهتر" در این زمینه‌ها ممکن است پس از تمرین درد عضلانی کمتری را تجربه کنند و سریع‌تر به حالت اولیه بازگردند.

همچنین، برخی افراد ممکن است به دلیل ساختار ژنتیکی خود بیشتر مستعد آسیب دیدگی‌های خاص باشند. برای مثال، ژن‌های مرتبط با ساختار کلاژن می‌توانند بر سلامت تاندون‌ها و رباط‌ها تاثیر بگذارند.

در نتیجه، ژنتیک نه تنها بر نحوه پاسخ بدن به تمرین بلکه بر سرعت ریکاوری و میزان آسیب‌پذیری در برابر مصدومیت‌ها نیز تاثیرگذار است.